Lang geleden wordt de stad bestuurd door een schatrijke burgemeester die nooit tevreden was. Hij kon er niet tegen dat niet alle inwoners zo welvarend waren en droomde van een stad zonder burgers die hem teleurstellen. Een plaats zonder regenbuien waar de bloemen toch het hele jaar zouden bloeien. Kortom: een stad zonder slechte kanten. Hij bereikt zijn doel met behulp van een hebzuchtige familie die er voor zorgt dat de stad op een mysterieuze manier in tweëen splits. In Bofstad schijnt voortaan de zon en is iedereen rijk en hebben ze geen weet van de ellende in de gespiegelde Pechstad, waar mensen nauwelijks avanafeten komen.

Een bofkont in Pechstad is geschreven vanuit het perspectief van Joris, de zoon van de nieuwe burgemeester. Vader en zoon hebben geen weet heeft van deze geschiedenis. Ze weten niet beter dan dat iedereen het goed heeft, al is het een beetje gek dat er zoveel huizen leeg staan. Joris komt op het spoor van de parallelle stad als zijn vader in het huwelijk wil treden met de niet al te vriendelijke juffrouw Drakenstein. Hij ontdekt een opening naar de geheime stad en dat is de aanzet tot heel veel verandering.

Thijmen Gijsbertsen publiceerde twee jaar geleden zijn debuut De pompoencaravan bij de kleine uitgeverij Eigenzinnig. Een bofkont in Pechstad is zijn eerste boek bij een grotere uitgeverij. De jonge schrijver (30) die bij het Leger des Heils werkt, meldt op zijn website dat hij al vanaf jonge leeftijd verhalen schrijft en er van droomde ooit zelf een schrijver te worden. Dit boek is een stap in die richting en hij moedigt kinderen aan hetzelfde te doen.

Het is een onderhoudend en rond voorleesverhaal over voorspoed en geluk versus pech en armoede. In dit geval gaat het er letterlijk om aan welke kant van de streep je woont. De mensen in Pechstad zijn jarenlang vergeten, domweg omdat de bofkonten te druk waren met zichzelf. Joris’ vader laat weten dat hij de burgemeester wil zijn van iedereen. Een maatschappelijke laag die onnadrukkelijke wordt verwerkt.

Het boek voelt aanvankelijk als het soort fantasieverhaal dat ouders zelf voor hun kinderen verzinnen en waarvan ze denken: misschien moet ik het eens opschrijven. Gijsbertsen doet iets te lollig met naamverbasteringen en woordgrapjes die je in de Donald Duck tegen komt (bofbessenthee, pechprut en de ‘maar-niet-heus-reus’) maar schiet gelukkig niet door in de slapstick. Het verhaal ontbeert iets aan spanning en verrassing maar heeft een prettige cadans en vertelstijl.
Een jonge schrijver om in de gaten te houden dus.

Een voordeel van reviews schrijven voor Mama in Limburg is dat je kinderen de nieuwste boeken als een van de eersten mogen lezen. Dat maakt het nog makkelijker je kinderen te stimuleren om veel te lezen. Wat mijn kinderen Tatum en Tygo toch al graag doen. Deze keer lag er een boek klaar voor Tygo. ‘Een bofkont in pechstad’ geschreven door Thijmen Gijsbertsen. Tygo’s reactie: “Mam, ik ben ook wel een beetje een bofkont toch….”

‘Een bofkont in pechstad’ is met z’n 95 tellende pagina’s niet echt een dik boek. Het boek is geschreven door Thijmen Gijsbertsen en Marja Meijer tekende voor dit boek de illustraties. Als je naar de kaft kijkt met z’n blauw-grijze kleur een grote rode vuurtoren verwacht je ook een spannend en avontuurlijk verhaal. De mooie tekeningen vind je ook terug in het boek. Het boek is door uitgeverij Unieboek het Spectrum omschreven als een veelbelovend verhaal over pech, geluk en de kracht van eerlijk delen.

Een bofkont in pechstad is een leuk en fantasierijk boek. Vooral juffrouw Drakenstein en Sip en Dip, de reus en Dimi de krekel vond Tygo erg leuk en grappig. Ook het feit dat alles omgekeerd was vond hij erg leuk. Kinderen zien in dit boek onbewust het verschil tussen geluk en pech. En het feit dat door eerlijk delen beide werelden de pechstad ook wat meer bofstad kan worden, een mooie boodschap. De tekeningen zijn ook erg leuk en versterken het verhaal. Tygo wist mij dan ook, aan de hand van de illustraties, haarfijn het verhaal na te vertellen. Kortom een heerlijk leesboek voor kinderen van 7 tot 9 jaar.

Joris Bofkont woont in Bofstad, waar iedereen altijd vrolijk is. Zijn vader is er burgemeester en maakt plannen om te trouwen met juffrouw Drakenstein. Maar Joris ontdekt iets eigenaardigs aan die juffrouw. Wanneer ze erg boos wordt op Nina, de huishoudster van de burgemeester, komt er rook uit haar neus. Nina wordt door haar weggejaagd omdat ze een lied zong dat Joris mooi vond. Hij onderzoekt de tekst van het lied en vindt zo een geheime gang. Daardoor belandt hij in Pechstad, een spiegelstad van Bofstad. Volgens de vuurtorenwachter waren de 2 stadjes vroeger 1 stad. Door een vloek zijn ze gescheiden. Kan Joris de vloek ongedaan maken?

Dit avontuur begint heel vrolijk, tot je beseft dat er iets niet klopt. Waarom is de helft van de stad onbewoond? Samen met Joris ontdekt de lezer het geheim van de stad en haar vloek. De tekst leest vlot en het verhaal is heel duidelijk. De personages zijn goed gekozen en mooi uitgewerkt. De illustraties zorgen voor een expressieve aanvulling. Een vrolijk verhaal met een boodschap.

Mik Ghys
september 2017

Joris – een bofkont – woont met zijn vader, de burgemeester van Bofstad, en Nina, hun hulp in een groot huis.  Hij heeft geen moeder, maar Nina is minstens zo lief als een moeder. Zij zingt elke avond voor hij gaat slapen een lied. Maar, als ze een keer een heel oud lied zingt, weet Joris direct dat dit een bijzonder en geheimzinnig lied is: ‘Onder de grond loopt een trap naar beneden, een groot houten luik verbindt beide steden. (…) En wint je hart het van de heb? Stop dan die sleutel in het slot van de klep… Joris luistert goed naar het lied, het is een mooi lied.

Een bofkont in Pechstad is een fantasievol geschreven spiegelverhaal over Joris die ontdekt dat er naast Bofstad ook nog een ‘Pechstad’ bestaat. Hoe kan dat toch en waarom is dat zo? En hij ontdekt dat het mooie lied van Nina hier alles mee te maken heeft.

Waarom wordt juffrouw Drakenstein – die juist met zijn vader zou gaan trouwen – boos als ze Nina het lied hoort zingen? Zo boos, dat Nina zelfs ontslagen wordt. Nu is Joris overgeleverd aan de grillen van juffrouw Drakenstein… Waarom wil juffrouw Drakenstein eigenlijk zo graag trouwen met zijn vader…?

Gelukkig herinnert Joris zich een paar zinnen uit het lied van Nina. Hoe was het ook alweer? Hij ontdekt bij de ‘maar-niet-heus-reus’ dat hij de sleutel van het luik moet zien te vinden. Even later ziet Joris deze sleutel aan een touwtje om de nek van juffrouw Drakenstein hangen…

Een erg leuk, fantasievol verhaal over geluk en pech hebben en hoe je uiteindelijk allebei van geluk kunt genieten. Een boek dat je uit wilt lezen en dat ook heel geschikt is om voor te lezen. Het boek is heel verzorgd uitgegeven, met een prettige rustige bladspiegel en grappige, losse illustraties van Marja Meijer (bekend van Juf Fiep).

We zijn heel benieuwd naar de volgende vrolijke en spannende avonturen die Thijmen Gijsbertsen bedenkt! Leesplezier voor jongens en meisjes van 7-9 jaar.

AP

Stijn (8 jr.) vond dit ‘een heel leuk boek, best wel spannend maar niet eng’.

Toegankelijk verhaal over Joris, die in Bofstad woont. Zijn vader dreigt te gaan trouwen met de vreselijke mevrouw Drakenstein, bij wie er rook uit haar neusgaten komt als ze boos is. Zij stuurt zijn kindermeisje Nina weg en probeert zijn wandelende tak Dimi te vermoorden. Joris vertrekt stiekem naar Pechstad om hulp te halen en Nina te zoeken. Hoe komen ze van mevrouw Drakenstein af? Leuk voorleesboek voor een brede doelgroep van 8-10 jaar. A

Joris is de zoon van de burgemeester van Bofstad. Een moeder is er niet meer, maar gelukkig is Nina er wel. Joris is dus maar een bofkont! Nu is dat niets bijzonders in zijn stad, want iedereen is immers een Bofkont? Iedereen is er blij, want ze wonen in mooie huizen. Dat er ook zoveel huizen leeg staan daar maakt niemand zich druk om. Nina kent er wel een liedje over, en Joris vindt dat erg geheimzinnig. Maar hij heeft nu even andere dingen aan zijn hoofd. Hij heeft onverwacht een vriendje gekregen: een wandelende tak, Dimi genaamd. Maar hij weet niet hoe hij voor dat diertje moet zorgen. En zijn vader heeft plannen waar hij niet blij mee is:

Het zou me niets verbazen als juffrouw Drakenstein uiteindelijk bij ons komt wonen.‘
’Bedoel je dat ze gaan trouwen?’ vroeg Joris.
‘Nou ja, dat denk ik wel. Dat doen grote mensen als ze elkaar heel leuk vinden.’
‘Dus ze vinden elkaar écht heel leuk?’
Joris kon het haast niet geloven. Juffrouw Drakenstein was best aardig, Maar héél leuk?
‘Waar gaat ze dan slapen?‘ vroeg Joris.
Nina kuchte. Toch was ze niet verkouden.’

Al snel ontdekt Joris dat juffrouw Drakenstein niet is wie ze lijkt. Waarom is dat lied dat Nina zingt zo erg dat ze weggestuurd moet worden? Hij begrijpt er niets van.
Maar wacht eens: Nina zong over een vergeten stad, over een luik in de kelder.  En Joris gaat op onderzoek uit.

In de titel staat ook het woord Pechstad. Bofstad en Pechstad. Tegengestelden. Daar gaat het verhaal over, over mensen die alle geluk van de wereld hebben en mensen die daarentegen altijd pech hebben. Over geboren worden op de goede of juist de verkeerde plaats.
In het boek wordt verteld over een verleden waarin er iets goed mis gegaan. In een kinderboek kan dat allemaal weer goed komen, in de echte wereld is dat niet zo makkelijk. Kinderen worden aan het denken gezet, met het verhaal van Joris, een jongen die je onmiddellijk aardig vindt.
Hij beleeft een spannend avontuur en er zit humor in de tekst. Gijsbertsen speelt met woorden:

‘Eten jullie nooit bofstamppot?’
‘Nee wij eten pechprut.’

Dit verhaal schreeuwt om een vervolg!

In Joris en het reuzenraadsel, met tweede titel Een bofkont op reis, maken we kennis met Joris en Glip. In het gezelschap van Joris zijn wandelende tak Dimi gaan ze samen met de maar-niet-heus-reus op bezoek bij diens zus Reusalie. Wanneer ze met hun boot aanmeren, blijkt Reusalie echter niet thuis te zijn. In plaats daarvan worden ze opgewacht door Pico Bello, een inwoner van de stad Schone schijn. Hij ontvoert de maar-niet-heus-reus en sluit Joris en Glip op. Dan komen ze te weten dat Reusalie al weken spoorloos is. Dit is de start van een onvergetelijk avontuur.

Thijmen Gijsbertsen heeft een tof, grappig boek geschreven voor lezertjes vanaf ca. 9 jaar. Het is een fantasierijk verhaal, dit laat zich al raden door het woord ‘reuzen’ in de titel, waarin de kinderen worden opgesloten in Spaghettiburcht. Ook de rol die is weggelegd voor wandelende tak Dimi spreekt tot de verbeelding. De verbeeldingskracht van de lezers zal zeker worden geprikkeld.

Joris en het reuzenraadsel is opgedeeld in korte hoofdstukken. Het verhaal heeft een logische opbouw. Grappige momenten worden afgewisseld met spannende gebeurtenissen. De tekst wordt afgewisseld met eenvoudige illustraties die verzorgd werden door Marja Meijer. In het begin van het boek worden alle personages afgebeeld in kaders. Dit is een leuk extraatje. De rode accenten en het gladde papier zorgen ervoor dat het boek een stijlvolle indruk maakt.

Het verhaal is vlot geschreven, in een heldere taal en in korte zinnen. Thijmen Gijsbertsen maakt regelmatig een humoristische woordenspeling. Dit maakt het leuk om het boek ook als volwassene mee te lezen, bijvoorbeeld wanneer je het zou voorlezen aan je kind.

De auteur is erin geslaagd om een belangrijke boodschap aan te kaarten: ‘blijf jezelf’. Op een eenvoudige, ongecompliceerde manier geeft hij aan zijn jonge lezers mee dat de Schone Schijn (zo heet ook het stadje waar het verhaal zich afspeelt) er niet toe doet. Dat het niet gaat om wie de fraaiste kleren draagt, de mooiste pruik heeft etc. Door de liefde van Reusalie voor koning Herman geeft Thijmen Gijsbertsen aan de kinderen mee dat je ook knap bent met een kaal hoofd en pukkels. Een levensles verwoord op het niveau van een kind.

Joris en het reuzenraadsel van Thijmen Gijsbertsen is een geestig en meeslepend boek, een aanrader voor alle jonge lezers met een rijke fantasie!

Recensie: Joris en het reuzenraadsel - Thijmen Gijsbertsen

Als drie vrienden op bezoek gaan bij de zus van één van hen blijkt deze zus niet thuis. In plaats daarvan komt er een man te voorschijn die er Pico Bello uitziet. Maar waar is deze zus dan?

Recensie: Joris en het reuzenraadsel

Over het boek

Joris en het reuzenraadsel is een vervolg op het boek ‘Een bofkont in pechstad’.  Joris en het reuzenraadsel is echter prima te lezen wanneer je het eerste boek nog niet gelezen hebt.

Het verhaal

Joris woont in Bofkont. Samen met zijn vrienden Glip en Reus gaat hij op bezoek bij Reusalie. Wanneer ze bij de vuurtoren van Reusalie aankomen blijkt Reusalie niet thuis. In haar huis woont Pico Bello, een bijzondere verschijning van het eiland Schone Schijn. Pico Bello vertelt de vrienden dat Reusalie op het punt staat om te trouwen met de koning van Schone Schijn en nodigt de drie vrienden uit om met hem mee te gaan naar het eiland. Daar aangekomen blijkt dat de mensen hier het uiterlijk het aller belangrijkste vinden. Joris en Glip worden gevangen gezet en Reus wordt meegenomen.

Reusalie blijkt al weken verdwenen te zijn en niemand weet waar zij is. Reus wordt gedwongen om zich voor de doen als Reusalie, want schijn is erg belangrijk op dit eiland. Hij wordt opgedirkt met make-up, pruiken en bijzondere kleding. Hier wordt Reus niet gelukkig van.  Lukt het Joris en Glip om weg te komen uit de lukt het Reus om uit te komen onder al deze schone schijn?

Mijn mening

Het boek heeft de boodschap meegekregen dat iedereen mag zijn zoals hij of zij is. Een mooie boodschap, ook in onze tijd. Op het eiland Schone Schijn doet iedereen zich veel mooier voor dan hij of zij daadwerkelijk is en omdat iedereen hier aan meedoet wordt dit van kwaad tot erger. Het blijkt echter dat niet iedereen hier gelukkig van wordt.  De vrienden beleven een spannend avontuur om te proberen allemaal weer veilig terug te komen in Bofkont, maar of dat helemaal gaat lukken……

Lesidee

Minileesles

• Lees het hoofdstuk ‘Schone Schijn’ (bladzijde 16 tot en met 22). Pico heeft zich in de vuurtoren helemaal mooi gemaakt voordat ze naar Schone Schijn vertrekken en vraagt Joris, Reus en Glip om zich ook netjes te maken omdat hij anders niet zo met hen aan durft te komen. Vind de hoofdpersoon in jouw boek het belangrijk hoe hij of zij eruit ziet?
• Lees het hoofdstuk ‘Reus in nood’ (bladzijde 31 tot en met 36). Reus moet zich hier voordoen als een ander en houd dit bijna niet meer vol. Doet iemand in jouw boek zich ook anders voor dan dat hij of zij is? Waarom? Wat vind jij daarvan?